''De burger moet beschermd worden tegen de politiek.''
Dat was de meest beluisterde strekking uit de monden van de eerste van de in totaal 38 insprekers die - uitgesmeerd over twee dagen – vandaag live op het stadhuis hun gevoel lieten spreken over het voornemen van het stadsbestuur van Rotterdam om het Oude en Nieuwe Kamp in Hoek van Holland te verkopen en de bewoners daarmee over te leveren aan de grillen van een investeerder. Daar griezelen zij van. ‘’Dit recreatieoord heeft een ziel’’, zei iemand. ‘’En we zijn altijd uitgegaan van de betrouwbaarheid van de overheid.’’
Duidelijk is dat dit de bewoners bitter is tegengevallen. ‘’Die twee wethouders hebben er geen notie van wat zij hebben losgemaakt. Sterker nog: ik krijg de indruk dat ze de zaak allang hebben weggegeven en dat maakt ons onzeker. Rotterdam kan maar één ding doen en dat is investeren in menselijkheid en niet met veel branie de geschiedenis verminken.’’
De bewoners van het Oude en Nieuwe Kamp willen een in steen gehouwen verklaring van hun verblijfszekerheid ‘’in de oude vertrouwde vorm.’’
‘’Denk je aan politiek, dan denk je aan overleg, participatie, compromissen, draagvlak, democratie, openheid en weten wat nodig of wenselijk is voor burgers. Denk je aan Nederlandse politiek, dan vertrouw je het bestuur van het land of een stad blindelings. Zeker Rotterdam met zo'n bewogen verleden weet hoe belangrijk het is, goed voor z'n burgers te zorgen. Een van oudsher linkse arbeidersstad met een sociale ziel’’, zei bewoonster Floor van Dongen, die de schrik van de aankoop van haar huisje nog niet te boven bleek.
‘’60 mensen en ik kochten er in 2020 een huisje. Ik voor 55.000 euro. Leek ons een gedegen investering bij een betrouwbare verhuurder, de gemeente. Mensen sparen jarenlang geld, bijvoorbeeld 10 tot 50.000 euro. Zo'n bedrag is voor deze mensen enorm en is voor hen kapitaal, hun enige appeltje voor de dorst. Deze mensen geven dit uit aan een recreatiehuisje. Om heerlijk buiten te zijn. Rusten, na weken, maanden, jaren of een leven lang, hard werken.''
''Als zo iemand een halve ton investeert in een huisje, is dat vergelijkbaar met een rijke miljonair die een vakantievilla van 20 miljoen koopt. Maar moeten rijke mensen het veld ruimen voor minder rijke mensen? Nee. Moeten rijke mensen kapitaal verliezen ten bate van minder rijke mensen? Nee. Waarom omgekeerd dan wél..?’’
5 generaties
‘’De erfenis van het bijna 100 jarige Recreatieoord zit bomvol herinneringen’’, zei Floor van Dongen. ‘’Vanaf 5 generaties tot nog geen jaar. Dat laatste geldt voor mij. Toch voelt het alsof ik er ook 100 jaar kom. Zó warm ben ik er ontvangen en toegelaten tot Rotterdams erfgoed waar ik nu ook deel van mag zijn. Ik ben trots, blij en gelukkig. Een historische erfenis die zoveel vertelt over de ontwikkeling en karakter van Rotterdam en inwoners. Ik heb bij het Stadsarchief van Rotterdam gewerkt als fotograaf, en gezien hoe belangrijk die historie is voor de stad.''
''Cultuur is wat mensen samen doen, verbindt, troost, blij maakt - ze ontlenen er hun identiteit aan. Het culturele erfgoed in het Recreatieoordse erfgoed is uniek, wat ontbreekt in de stad. Rotterdamse artiesten vinden er rust en inspiratie voor hun kunst. Families recreëren al 5 generaties in geërfde huisjes en kennen daar hun persoonlijke diep gewortelde familiegeschiedenissen, elke grasspriet, elke boom, elke duin, elk dier, en ja kennen zelfs elke zandkorrel.’’
De Erfenis van mijn vader
‘’Met het erfgeld van mijn overleden vader – een sterke briljante scheepsbouwkundige die keihard werkte bij de RDM – wilde ik zorgvuldig omgaan. Al járen droomde ik over een huisje vlak bij zee. Zie ik schepen, dan zie ik mijn vader. Na zijn dood zag ik de film 'Titanic' en ineens was hij dat schip. Mijn onzinkbare vader was op een ijsrots gelopen, na zware behandelingen en operaties aan kanker, brak en zonk hij. Ik kreeg tranen toen ik het schip zag zinken. Dus niet alleen geldwaarde telt, maar ook om de herinnering aan mijn vader levend te houden, dank zij hém kon ik dit huisje kopen.''
''Recreatieoord Hoek van Holland heeft niet voor niets een dubbele erfgoed status: Immaterieel Erfgoed en Écht Rotterdams Erfgoed. En verdient veel méér. Dit unieke erfgoed zie ik dus ook niet graag tegen een ijsrots varen....‘’
Brievenbus vol
Behalve 38 insprekers, die in vijf minuten tijd hun cri de coeur mogen afgeven in de hoop dat het stadsbestuur ‘’de menselijke maat’’ terugbrengt, hebben er ongeveer evenveel hun persoonlijke verhaal aan het papier toevertrouwd. Ze zijn te lezen op:
https://rotterdam.raadsinformatie.nl/document/9960052/1/Alternatieve%20inspreekbijdragen%20bundeling